Google+

donderdag 7 november 2013

Seafront

Vanmiddag zijn we met z'n allen naar Seafront in Brugge geweest. We hebben daar een leerrijke middag gehad. We hebben heel wat bijgeleerd door de gids P. Van Tiggel waar we vragen aan konden stellen. De gids wist zeer veel over boten en duikboten daar hij bij de marine werkt. We hebben een zeer mooie rondleiding gekregen in de Foxtrot en veel bijgeleerd hoe het er eigenlijk echt aan toe gaat in zo'n duikboot.


“Het leven op zee? Ik zal het zo zeggen, als ik mijn loopbaan opnieuw moet doen zou ik direct ja zeggen. Het leven op zee is zo fijn omdat je werkt als team. Je hebt op zee kameraden voor het leven.” - P Van Tiggel 







(http://www.seafront.be/NL/index.asp)






zaterdag 26 oktober 2013

Elektronische schema's

Joachim en ik (Thomas) zijn nu bezig met het uitwerken van de eerste elektronische schema's. Deze schema's krijgen voortaan een hogere prioriteit omdat we zo snel mogelijk willen beginnen met het testen van de duikboot. Christophe en Michiel hebben immers al heel wat gerealiseerd naar mechanische overbrengingen toe. We zullen eerstdaags proberen de schema's voor te leggen aan Dhr. Caron. Hieronder een klein overzichtje wat de elektronische sturing inhoud.



zondag 13 oktober 2013

Frezen van de vloedgaten & Doorzagen romp



Intussen zijn de vloedgaten modelgetrouw gefreesd in de boot. Omdat we de boot niet volledig waterdicht maken zijn die gaten er zeker nodig zodat het water die in de boot zit bij het boven water komen er snel kan uitlopen.



Eerst werd door Michiel een soort van patroon deels uitgetekend in Photoshop, die werden dan simpelweg met kleefband op de boot bevestigd. De vloedgaten zijn waarheidsgetrouw nagemaakt aan de hand van foto's. Op sommige plaatsen is het zelfs nauwkeuriger dan de gaten op het Revell bouwpakket.




Daarna werden alle vloedgaten zorgvuldig uitgefreesd.


En dit is het resultaat (Na veel vijl en schuurwerk natuurlijk). Rechts ziet je hoe ze in het echt er uit zagen.


In de boot is er weinig plaats om te werken. Dat komt doordat de boot over heel de lengte smal is bovenaan. Dit vormt zich vooral een probleem aan de voor- en achterkant van de boot omdat die daar in een punt samenkomt. Ook moeten juist daar heel wat overbrengingen komen voor de motoren, servo's, stuur- en duikvinnen. De enige mogelijke oplossing was om hem iets lager (waar hij veel breder is) in de lengte door te zagen.

Dankzij Christophe hebben we intussen ook een voetje waar we de boot stevig in kunnen vast zetten tijdens het zagen.



En zo ziet hij er uit zonder zonder bovenkant.

Het bovenste deel wordt dan uiteindelijk gebruikt voor het verbergen van alle luiken, schroefjes en rubbers om hem water dicht te maken.



zaterdag 20 juli 2013

De mal deel 2

Nu we reeds wisten dat het maken van een mal de beste oplossing was, zijn we begonnen met die van de boot. De methode is analoog als die van de toren met dat verschil dat de boot in 2 helften is gemaakt die achteraf met epoxy aan elkaar zijn bevestigd. Hier nog eens enkele foto's:


De plug, na veel plamuurwerk:



Het lossen van de mal: 














dinsdag 18 juni 2013

De mal

Zo, nu we een schuimmodel hadden, moesten we dat nog bekleden. In theorie was alles eenvoudig. Eerst enkele lagen epoxy (omdat deze de styrodure niet wegsmelt), daarna enkele grove glasmatten die samen met polyester de sterkte geven aan de boot, en dan om af te sluiten een fijn laagje weefsel om een mooi vlak oppervlak te krijgen.

Echter, al na de eerste laag epoxy werd het duidelijk dat we de vormen die we reeds hadden op het schuimmodel nooit zouden kunnen behouden na 3mm epoxy, glasmat en polyester.
Om maar even enkele problemen op te noemen:

  • De (blauwe) epoxy die we eerst gebruikte was veel te dik en droogde veel te snel uit. Dus tijd om nauwkeurig te werken was er niet.
  • Een 2de epoxysoort was veel te vloeibaar en droogde slechts na enkele dagen waardoor ze naar beneden liep. Deze was ook nog eens transparant waardoor je ook amper zag waar er nog te weinig was aangebracht.
  • Het schuurwerk na elke laag epoxy was gewoon monnikenwerk! Epoxy is hard, zeer hard. Schuren met een machine is geen optie, die produceert te veel warmte waardoor de epoxy een beetje smelt en je schuurpapier direct vol zit. En bijkomend zit je na een half uurtje schuren volledig onder het stof (wat waarschijnlijk ook zeer bevorderend is voor de gezondheid).
Hier enkele foto's van 3 laagjes epoxy:




Een feit was dat we op deze manier nooit een mooie vorm met scherpe randen zouden krijgen. We hadden al gehoord van een polyestermal maar die optie probeerden we te omzeilen omdat die te veel tijd zou kosten. Langs de andere kant had het ook z'n voordelen. De boot die je uit de mal zou trekken zou (bijna) exact hetzelfde zijn als de plug waarmee je de mal maakt, dat betekent dus een mooie vorm met scherpe randen. Na de eerste laag van je mal moet je niet meer kijken naar oneffenheden, dus geen schuurwerk. En moest het al eens mislukken bij het maken van de uiteindelijke romp kun je het opnieuw proberen.

We dachten het eerst eens te proberen met de toren van de boot en te kijken hoeveel tijd het in beslag nam. Zo zijn we te werk gegaan:


Omdat de mal gemakkelijk zou lossen moet de plug (de vorm waarmee je de mal maakt) zo glad mogelijk zijn. Dus eerst de toren geplamuurd, dan geschuurd en dan een primer laag spuiten om te zien waar nog oneffenheden zitten, dit hebben we zo'n 3 keer herhaald. Om dan nog zekerder te zijn dat de mal zou lossen hebben we er nog eens 2 laagjes PVA aangebracht, dit is dunne laag die oplost met water maar niet met polyester.


Eerst wordt de eerste helft gemaakt op een deelplaat, daarna wordt de plaat weggehaald en maken we de andere kant.




Hierboven zie je de mal, hierin worden nu glasmatten en polyester gelegd. Na het lossen krijg je dan het model hieronder. 3mm dikte, waterbestendig en onvervormbaar.