Google+

dinsdag 18 juni 2013

De mal

Zo, nu we een schuimmodel hadden, moesten we dat nog bekleden. In theorie was alles eenvoudig. Eerst enkele lagen epoxy (omdat deze de styrodure niet wegsmelt), daarna enkele grove glasmatten die samen met polyester de sterkte geven aan de boot, en dan om af te sluiten een fijn laagje weefsel om een mooi vlak oppervlak te krijgen.

Echter, al na de eerste laag epoxy werd het duidelijk dat we de vormen die we reeds hadden op het schuimmodel nooit zouden kunnen behouden na 3mm epoxy, glasmat en polyester.
Om maar even enkele problemen op te noemen:

  • De (blauwe) epoxy die we eerst gebruikte was veel te dik en droogde veel te snel uit. Dus tijd om nauwkeurig te werken was er niet.
  • Een 2de epoxysoort was veel te vloeibaar en droogde slechts na enkele dagen waardoor ze naar beneden liep. Deze was ook nog eens transparant waardoor je ook amper zag waar er nog te weinig was aangebracht.
  • Het schuurwerk na elke laag epoxy was gewoon monnikenwerk! Epoxy is hard, zeer hard. Schuren met een machine is geen optie, die produceert te veel warmte waardoor de epoxy een beetje smelt en je schuurpapier direct vol zit. En bijkomend zit je na een half uurtje schuren volledig onder het stof (wat waarschijnlijk ook zeer bevorderend is voor de gezondheid).
Hier enkele foto's van 3 laagjes epoxy:




Een feit was dat we op deze manier nooit een mooie vorm met scherpe randen zouden krijgen. We hadden al gehoord van een polyestermal maar die optie probeerden we te omzeilen omdat die te veel tijd zou kosten. Langs de andere kant had het ook z'n voordelen. De boot die je uit de mal zou trekken zou (bijna) exact hetzelfde zijn als de plug waarmee je de mal maakt, dat betekent dus een mooie vorm met scherpe randen. Na de eerste laag van je mal moet je niet meer kijken naar oneffenheden, dus geen schuurwerk. En moest het al eens mislukken bij het maken van de uiteindelijke romp kun je het opnieuw proberen.

We dachten het eerst eens te proberen met de toren van de boot en te kijken hoeveel tijd het in beslag nam. Zo zijn we te werk gegaan:


Omdat de mal gemakkelijk zou lossen moet de plug (de vorm waarmee je de mal maakt) zo glad mogelijk zijn. Dus eerst de toren geplamuurd, dan geschuurd en dan een primer laag spuiten om te zien waar nog oneffenheden zitten, dit hebben we zo'n 3 keer herhaald. Om dan nog zekerder te zijn dat de mal zou lossen hebben we er nog eens 2 laagjes PVA aangebracht, dit is dunne laag die oplost met water maar niet met polyester.


Eerst wordt de eerste helft gemaakt op een deelplaat, daarna wordt de plaat weggehaald en maken we de andere kant.




Hierboven zie je de mal, hierin worden nu glasmatten en polyester gelegd. Na het lossen krijg je dan het model hieronder. 3mm dikte, waterbestendig en onvervormbaar.